जादूची वही

रपरपत्या पावसात गाडीवरून
गेलो होतो रस्त्याच्या मागे मागे
रस्ता संपला, पाउस संपला,
आठवण ही हरवली होती कुठे तरी
पण परवा पाहिले दोन वेडे,
तुफान पावसात घट्ट बिलगून चाललेले
आणि आठवली आपली जादूची वही

तुझी माझी होती एक जादूची वही
प्रत्येक आठवण लिहून ठेवायचो आपण त्यात,
आणि पान संपलं म्हणून उलटलं की
नाहीशी होऊन जायच्या त्या आठवणी

खूप मज्जा वाटायची तेव्हा त्या वहीची
कधीतरी मी तुला विचारलं होतं
जातात तरी कुठं या साऱ्या आठवणी
नेहेमीसारखा प्रेमभर हासत तू म्हणालास,
जात असतील तिच्या मुलीच्या गावाला,
तूप रोटी खाऊन , जाडजूड होऊन
केस पिकवून भेटतील आपल्याला परत

आता माझ्या पिकल्या केसांनी
तुझ्या थरथरत्या हातांना धरून बाहेर जाते,
तेव्हा एकेक आठवणी येऊन भेटतात
आपल्या जादूच्या वहीतल्या.