गंध प्रेमाचा

मी असते बसलेली माझ्या खिडकीत,
बाहेरच्या जाईला सांगता असते, दरवळायला,
तिचा वास हवेत मिसळून जाऊन पोहोचेल तुझ्यापर्यंत
आणि मग श्वास घेता घेता तू ओढून घेशील मलाही तुझ्या आत

आह तुझ्या आत मी विरघळून जाईन अशी की
जणू त्वचिका, परत परत येणारी,
शरीरात तादात्म्य पावणारी

मग जपत राहीन तुझाच जप
तुझ्याच हृदयात!
आणि तुला खुळ्यागत वाटत राहील
ते करतंय लब डब डब लब  ....

मग तुझ्या वाहिन्या धमाण्यामधून जे रक्त वाहत असेल त्यालाही लागेल माझच वास
आणि मग तू पडू लागशील माझ्या प्रेमात
आणि मग त्या वासाचा मग काढत येऊन थांबशील माझ्या खिडकीच्या खाली
त्याच जाईच्या वेलीखाली, उचलशील एक पडलेलं फुल
गंधवशील तू ही, सुरर्कन येशील खिडकीच्या गजावर
आणि चांदणं बघता बघता ऐकवशील
हृदयात लपलेली गाणी,
जी मीच गुंफून लपवली होती

त्या नादात हरवून गेल्यावर
चंद्रही देईल त्याची सावली आपल्याला

त्या सावलीत बसून तुझी त्वचिका होत
राहील पांढरी फिटूळ,
आणि मी गात राहीन गाणी
जन्माजन्माची
जेव्हा आपण जन्मायचे होतो,
भेटायचे होतो,
प्रेमायचे होतो,

तू तू असताना, मी मी असताना पासून सुरु झालेली गाणी,
अंतापर्यंत वाजत राहणारी गाणी
त्याचा सूर ही ठरलेला आणि तालही
आपण फक्त प्रेम मात्र।