जुनी कोणी तरी

सखे ग ,
धावत ये पूर्वीसारखी,
आणि मार मिठी पूर्वीसारखीच,

जेव्हा,
आपल्या दोघींव्यतिरिक्त जगच नव्हतं तेव्हा,
प्रत्येक क्षण सोबत असावासायचा तेव्हा,

निःशब्दतेतही भगवदगीता सापडायची तेव्हा,
माझ्याआधी तुझं नाव आठवायचं तेव्हा,
फार पूर्वी नाही पण,
आपण पहिल्या प्रेमात होतो तेव्हा,

जेव्हा,
शब्दांचे अर्थ नव्याने कळत होते, तेव्हा,
फुलपाखरांचे रंग आपण चोरत होतो तेव्हा,
आरश्यांची नव्यानं ओळख झाली होती तेव्हा ,
स्वतःच स्वतःला नव्यानं भेटत होतो तेव्हा,

या सगळ्या तेव्हांना भेटायचीस ना तशीच भेट कधीतरी..

आताही भेटतेस तू कधीतरी
पण आता ना
आपल्या जगात तू आणि मी सोडून सगळे असतो,
प्रत्येक क्षणावर नात्यांचे हिशोब असतात,
शब्दांमध्ये अर्थही दडलेले असतात,
बोलतो आपण अर्थाचं पण त्यातून शब्द निसटलेले असतात,

जुन्या प्रेमाच्या कथा कधीच विसरतात,
फुलपाखराचे रंग उडून जातात,
आरसा फसवतो हे लक्षात येतं,
सोबतच्या आठवणीही विरतात

आताही भेटतेस तू त्याच मैत्रिणीच्या हक्कानं
गळ्यातही येऊन पडतेस पूर्वीसारखीच
समोर फक्त मी असले तरी
विचारात मात्र मी नसते.