शून्य सहचर

सकाळ सुरु होते एका अनामिक स्पर्शाने

मी सहजच बदलते कूस, आणि सरकवते

हात स्पर्शाकडे

तेव्हा लागतो एक शून्य सहचर

डोळे आपोआप उघडले जातात

शोधत राहतात

नेहमीच्या आकृती

तेव्हा दिसतो एक शून्य सहचर

हलक्या सुरु होतात रोजच्या हालचाली

जुने संदर्भ घिरट्या घालतात सभोती

नवीन आठवणी वाट पाहतात समोर यायची

तेव्हा फक्त सापडतो एक शून्य सहचर

असूनही नसूनही असते एक चाहूल

जपलेली मिठी, सांडलेली दिठी,

विखुरलेले सुखासीन श्वास

शून्यातून उभे राहिलेले आपले सहचर