रस्त्याने जाता जाता थबकले दोन मिनिट,
चाफ्याची वेणी विकणारी ती म्हातारी अजून तिथेच होती
अजून जास्त म्हातारी झाली होती
पण तिचयाकडची फुले मात्र तेव्हढीच ताजी होती.
न चुकता रोज आणायचास माझ्यासाठी वेणी तिथून,
एक वेळ आईच्या हातची पोळी फुगणार नाही,
पण तुझा नेम कधी चुकला नाही…
मला आवडते म्हणून तुझ्या ऑफीस शेजारची भेळ
क्या बात हैं , आठवणीने अत्ताच पाणी सुटले तोंडाला,
मला देता यावी म्हणून तू आणायचास आख्या घरासाठी
चाफ्याच्या वेण्या सुकल्या, भेळ खाण्याची इच्छा संपली
आहोत तू आणि मी आणि आठवणी पण…
फ़ुल्यांसारख्याच आठवणी पण ताज्या राहिल्या असत्या तर!!!!!!!!!!
No comments:
Post a Comment