मन जाम्भूळले......

तू गेलास तेव्हा कलती उन्ह होती, आणि मी खिडकीपाशी बसलेली होते,

तू काहीच बोलला नाहीस, भांडला पण नाहीस, साधा फोन पण केलास नाहीस

खरं तर आपलं भांडण मुळी झालंच नव्हतं,

अबोला कोणी धरलाच नव्हता, तरी सगळे संवाद गळून पडले.

पूर्णविराम ना तू दिलास ना मी दिला तरी वाक्य संपूनच गेली

मला तुला सांगायचं होतं आपल्या घरात व्यालेल्या मांजरीच्या पिल्लांबाबत,

दाखवायची होती गुलाबाला आलेली कळी,

पाठवायचे होते माझे मीच काढलेले फोटो,

घालायचा होता वाद अनंतातल्या अणुरेणूंचा,

पुरणपोळीची पैज तू विसरला असलास तरी मी नव्हते विसरले,

पुढच्या वेळी करू म्हणून करायच्या कित्येक गोष्टी राहिल्या की रे तशाच...

तरी मी प्रत्येक वेळी सांगायचे असं उद्यावर काही ढकलू नाही

पण तू उद्यालाच उद्यावर ढकलणारा

तुला कधीच फिकीर नव्हती परवा काय होईल याची

आताचा क्षण ताबडतोब जगणारा तू,

आणि मी पुढच्या कित्येक जन्मांचे आराखडे बांधणारी

मी मुळातून, जन्मजात घाबरट आणि तू शूर वीर सीमेवर जाऊन लढणारा.

मी भाळले तुझ्यावर, तुझ्या शौर्यावर, तुझ्या मोकळ्या हसण्यावर,

तुझ्या प्रेमावर, तुझ्या गालावरच्या खळीवर, तुझ्या रुबाबदार युनिफॉर्मवर

कशावर मी भाळले मला आजपर्यंत कळलंच नाही.

अशाच एका सरत्या संध्याकाळी याच खिडकीत बसून,

फुलत्या जॅकरँडाच्या साक्षीनं आपण वचनं दिली होती एकमेकांना

मी आहे, खिडकी आहे ,आणि रस्त्यावर पसरलेला आहे

जॅकरँडाच्या फुलांचा गालीचा..

मी नाही ढाळले अश्रू, अगदी तू असा समोर शांत झोपलेला होतास,

मी तुझ्याकडे एकटक बघत होते पण तरीही पाण्याचा एक थेंबही नाही पडू दिला.

तू आहेसच अरे इथे माझ्यासोबत, माझं अस्तित्व नाही तुझ्याखेरीज

खिडकीत बसून मी न गाळलेले अश्रुकढ ऐकले जॅकरँडानी

तेव्हापासून तो दर वर्षी वसंतात फुलतो, झुरतो आणि

मग रस्त्यावर जांभळे अश्रू सांडतो...

लाल आणि निळा रंग जेव्हा एकत्र येतात तेव्हा जन्मतो जांभळा रंग. लाल रंग उष्ण आणि निळा रंग शीत रंग समजले जातात. आधुनिक समजानुसार पुरुषांसाठी निळा रंग तर स्त्रियांसाठी गुलाबी रंग समजला जातो, जांभळा रंग आहे या दोन्ही रंगांचे बेमालूम झालेले मिश्रण. म्हणजे या जांभळ्या रंगाला साऱ्या मानव जातीचा रंग म्हणलं तरी चालेल.